اى پیغمبر خدا پس از او آسمان و زمین زشت مى‏نماید، و هیچگاه اندوه دلم نمى‏گشاید.

چشمانم بى‏خواب،و دل از سوز غم کباب است، تا خدا مرا در جوار تو ساکن گرداند. مرگ زهرا ضربتى بود که

دلم را خسته و غصه‏ام راپیوسته گردانید.و چه زود جمع ما را به پریشانى کشانید. شکایت خود را به خدا مى‏برم و

دخترت را به تو مى‏سپارم!خواهد گفت که امتت پس از تو با وى چه ستمها کردند. آنچه خواهى از او بجو و هر چه

خواهى بدو بگو!تا سر دل بر تو گشاید،و خونى که خورده است بیرون آید و خدا که بهترین داور است میان او و

ستمکاران داورى نماید. سلامى که بتو مى‏دهم بدروداست نه از ملامت، و از روى شوق است، نه کسالت.اگر مى‏روم

نه ملول و خسته‏جانم و اگر مى‏مانم نه به وعده خدا بدگمانم.و چون شکیبایان را وعده داده است در انتظار پاداش او مى‏مانم

که هر چه هست از اوست و شکیبایى نیکوست. اگر بیم چیرگىستمکاران نبود براى همیشه در کنار قبرت مى‏ماندم

و در این مصیبت بزرگ، چون فرزندمرده جوى اشک از دیدگانم مى‏راندم.خدا گواه است که دخترت پنهانى به خاک مى‏رود

.هنوز روزى چند از مرگ تو نگذشته، و نام تو از زبانها نرفته، حق او را بردندو میراث او را خوردند.درد دل را با تو در میان مى‏گذارم

و دل را به یاد تو خوش مى‏دارم که درود خدا بر تو باد و رضوان خدا بر فاطمه

فسلام علیها یوم ولدت و یوم ماتت و یوم تبعث حیا.

منبع:زندگانی فاطمه زهرا(س)

دکتر سید جعفر شهیدی