دوستی تعبیر جالبی داشت. می گفت: همان طور که وقتی بادکنک را باد می کنیم، نقاشی کوچکش بسیار بزرگ می شود، اگر ما هم خطایی داشته باشیم، بزرگتر از آن را بچه هایمان خواهند داشت.
وقتی بیرون می رفت مختصری آرایش می کرد. می گفت نه برای جلب توجه است، که می خواهم چهره ام رنگ و رو رفته نباشد. چیزی نگذشت که دخترش را دیدم با آرایش. این بار نه برای پوشاندن چهره ای رنگ و رو رفته که برای زدن نقابی دیگر.
