1-دقيقاً محيطي که من درس خواندم محيط امني بوده ولي دوستان زيادي بودند که بدليل رعايت نکردن حجاب شان و بي حساب و کتاب بودن شوخي هايشان با پسرها امنيت شان کمتر از من بود.دختري که آرايش مي کند و موهاي زيبايش را بيرون مي گذارد ميزان جذابيتش براي جنس مذکر بيشتر است و غالب کساني که سراغش مي آيند براي ادب و وقار و پشتکارش سراغش نمي آيند بلکه شيفته رنگ مو و اندام و ... شدند که دوام چنداني هم ندارد.نکته دوم در همين قسمت فرض مي کنيم فرد بي حجابي در يک محيط باسطح آگاهي بالاي افراد جامعه، درصد بالاي اجراي قوانين و اعتقادات بالا نسبت به مسائل اخلاقي وجود داشته باشد. باز هم اين فرد بدليل اينکه خلاف فطرتش عمل کرده از سطح امنيت کمتري نسبت به يک فرد باحجاب برخوردار است. چرا که او در محيطي فعاليت مي کند که بدليل اينکه افراد انسان هستند و نه فرشته، قاعدتاً غرايزشان تحريک مي شود و عکس العمل اين رفتارشان امنيت فکري، روحي و رواني آن زن را خدشه دار مي کند.2-يعني مي فرماييد حجاب شرط کافي براي آزادي فعاليت اجتماعي نيست. درسته. اما حجاب شرط لازم هست. در عين حال که حجاب مانع آزادي فعاليت هاي اجتماعي هم نيست. به تعبيري حجاب دست و پاي آدم را در فعاليت هاي اجتماعي نمي بندد. درعين حال که با اين جمله هم موافقم که آزادي فعاليت اجتماعي صرفاً عامل قبول حجاب نيست و دلايل متقن تري براي قبول حجاب وجود دارد که آزادي فعاليت هاي اجتماعي زير مجموعه آن است.3-و اما در مورد اينکه فرموده بوديد انسان شعور دارد و آزاد است يک سوال دارم، حد اين آزادي تا کجاست؟ مگر نه اينکه در همين غرب آزادي را تا جايي محترم مي شمارند که مانع آزادي ديگران نشود. فردي که با شعور و آزادي خودش حجابي ندارد و جذابيت هاي جسمي اش را به معرض نمايش مي گذارد آيا آزادي فکري همکارش را خدشه دار نمي کند؟ آيا فکر همکلاسي اش را به خود مشغول نمي کند؟ بالاخره وجه تمايز جامعه انساني با جامعه حيواني در قونين اش است که اين آزادي ها را در يک چارچوب منطقي قرار دهد. در ايران قوانين طي يک اجماع همگاني(بين مردم و متخصصين) اينگونه نوشته شده که حجاب اجباري باشد آن هم نه در حد چادر چاقچول بلکه در حد پوشاندن موهاي سر که همين هم به کام بعضي تلخ مي آيد.