این سالها شرایط زیارت روضه نبوی(فواصل بین منبر و محراب حضرت محمد و خانه فاطمه زهرا سلام الله اجمعین) برای حاجیان زن سخت تر از قبل شده است.

یادش بخیر حج سال 82 یک روز صبح حوالی ساعت 7 در مسجدالنبی بودم و پس از یک ساعت انتظار دیگر چیزی به زیارت روضه نمانده یود که خدام حرم ما را پشت یکی از ستون ها متوقف کردند تا گروه قبل از ما زیارت شان تمام شود و سری بعدی که ما بودیم را به سمت روضه هدایت کنند. در همین حین  فشار جمعیتِ کاروانِ زنانِ ترکیه ای پشت سرم زیاد شد و ناگهان به زیر دست و پا پرتاب شدم.

سنگینی وزن های 80 کیلویی به بالای زنانِ ترکیه ای روی قفسه سینه ام، نفس کشیدن را برایم سخت کرده بود. در عرض چند لحظه مرگم را به چشم دیدم و عملاً هیچ کاری نمی توانستم بکنم. هر چه آن خادمه هم تلاش می کرد توان کنترل سیل جمعیتی که هر لحظه به تعداد آن افزوده می شد؛ را نداشت و تلاش می کرد و با ناراحتی به من نگاه. فقط گریه می کردم و دیگر به شماره افتادن نفس هایم را حس می کردم.

در همان نزدیکیهای روضه که با آوردن اسم و نام اهل بیت برچسب "رافضی" به تو زده می شود؛ بانوی شیعه ای دستان غدرش را به سویم دراز کرد و در حالی که گریه می کرد با لهجه عربی گفت"علی" "یا علی". او با قدرت تمام مرا از زیر دست و پا بلند کرد. در حالی که هنوز صدای نفس هایم را می شنیدم و بسختی راه می رفتم یادآوری اینکه بواسطه یک شیعه ی امیرالمومنین نجات پیدا کردم بر شدت گریه ام می افزود و اولین باری بود که به پهنای صورت می گریستم.

وجود یک شیعه نزدیکیهای روضه نبوی آن هم یک غیر ایرانی احتمال پایینی است و احتمال آوردن نام علی در آنجا یک چیز بعیدتر. آن هم در شهری که عملاً علی را مقصر می دانند و سال ها روی منبرهایشان نام علی را سبّ می کردند و هنوز هم پیروانش را در مضیقه قرار می دهند.

علی جان این بانو نگفت یا نبی، رسول، زهرا و.... گفت: علی، یا علی.

ما عادت کرده ایم که با یاد تو می ایستیم، با آوردن نام تو از زمین بر میخیزیم؛ این را از کودکی به ما یاد داده اند. و حالا هم به غیر از آوردن و مدد گرفتن از نام تو نخواهیم توانست برای زمینه سازی ظهور فرزندت قدمی برداریم. دست ما را بگیر و از منجلاب روزمرگی بیرون مان بیاور ای صاحب غدیر.

مارگارت میل در سال 1948 ،جامعه آمریکا را به عنوان جامعه ای که موقعیت های مردانه را بیش از حد ارج می نهد ،توصیف کرده بود .وی اظهار  می داشت ،که غبطه زنان به نقش مردانه هم نشان دهنده بیش از حد بها دادن به جنبه های اجتماعی موفقیتهای مردان و هم نمایانگر بی ارزش دانستن نقش حساس و سازنده زنان به عنوان همسر و مادر است.

هنگامی که کانون خانواده بی ارز ش شود،زنان از زن بودن لذت نمی برند و مردان نیزنه به نقش زنانه غبطه می خورند و نه برای آن ارزشی قائل هستند .

یکی از دلایل آن ریشه در اساطیر یونان دارد که در آنها به خلاقیت ذهنی مردان بیش از حد خود و به فعالیت زندگی ساز زنان کمتراز حد خود بها دا ده می شد.

چنین نگرشی زنان رومی را ترغیب می نمود تا به تقلید از مردان پرداخته و فرزند آوری را برای خود ننگ بدانند.فرهنگ غربی ما نیز که ریشه در فرهنگ یونانی دارد،مایل است قدرت مردانه خلاقیت فکری را بسیار بالاتر از خلاقیت روانشناختی زنانه بداند .در نتیجه باور زن غربی چنین است که نقش متمایز مادرانه او به شدت از سوی مرد غربی که شیفته ژرف اندیشی خود است ،بی ارزش شمرده می شود.

این تکریم بیش از حد خلاقیت فکری و کم ارزش دانستن خلاقیت مادرانه روان شناختی منجر به آن می شود که مرد غربی زن را به چشم یک مرد ناقص،نا متکامل و کم شأ ن  که چیزی کم دارد ببیند و از طرف دیگر سبب می شود تا زنان تمایل داشته باشند شبه مرد شوند.

AMAURY  DE  RIENCOURTSE

بگذار برای دوستان بدپوشش ات سر و دست بشکانند و برای تو نه                                                      

  ما هم خدایی داریم؛

بگذار همیشه ماشین پیش پایشان ترمز کند و کسی محل تو نگذارد                                              

        ما هم خدایی داریم؛

بگذار دختر خاله هایت که از تو زیباتر هم نیستند و ولنگار می گردند ازدواج کنند و برای تو خواستگاری نیاید

    ما هم خدایی داریم؛

بگذار برای پیدا کردن کار اینقدر به تو نه بگویند و برای دوستان بد پوشش ات راحت و سریع کار پیدا شود  

      ما هم خدایی داریم؛

بگذار روزی چند خروار متلک "امل" نصیبت شود  

       ما هم خدایی داریم؛

بگذار فیلم ها و سریال ها تو را به خاطر حجابت مسخره کنند

         ما هم خدایی داریم؛

بگذار استادت به خاطر حجابت تو را تحویل نگیرد و کارت سخت تر شود  

       ما هم خدایی داریم؛

و بگذار همه این اتفاق ها بیفتد و بنشین خداییِ خدا را در آنچه که سخت تر می بینی و برایت غیر ممکن جلوه می کند را به نظاره بنشین. دلت گرم باشد  

            ما هم خدایی داریم. 

در دوره تمدن اسلام به زنان عینا همان در جه و مقام داده شد که زنان اروپا بعد از مدت طولانی آنرا دارا شدند.قبل از اینکه مسلمین رعایت و احترام زن را به اسلاف مابیاموزند،امرا و سرداران ما با کمال وحشیگری نسبت به زن سلوک می نمودند.

گوستاو لوبون