یادش بخیر با آداب و اصول ترین مراسم خرید مامان، خرید چادر بود. بوی خوش کاهگل بازار وکیل و ادویه دارچین های مغازه های عطاری حال و هوای خوش خرید را دو چندان می کرد. خرید پارچه چادری از چند مغازه مشخص که فروشندگان با صفا و مومنی داشت؛ صورت می گرفت. هنگام خرید،مامان به مغازه دار تاکید می کرد ان شاء الله دستتان خوب باشد راه کربلا باز شود و به زیارت ابا عبدلله حسین برویم. انتهای خرید به نماز در مسجد وکیل یا حرم احمد بن موسی ختم می شد. آش ماست "حاجی حبیب"( آش فروش خیر شیرازی) هم ناهار ظهرمان بود. نزدیکیهای غروب هم دوخت چادر شروع می شد. اول با سلام و صلوات رو به حرم ابا عبدلله چادر را بر سرم می انداختند و بعد آن را برش می زدند. انگار نه انگار که دو متر پارچه می خواستند بر روی سرم بیاندازند،انگار که مراسم تاج گذاری بود. همین هم بود؛ تنها یادگار مادرم زهرا(سلام الله علیها) هم تاج بود (و هست)و می بایست مراسم تاج گذاری اش اینگونه  با آداب و اصول باشد.